Polskie Stowarzyszenie Diabetyków istnieje już od 30 lat. To bezsporny dowód na to, że Stowarzyszenie jest potrzebne wszystkim chorym na cukrzycę II stopnia. W kronice zapisano złotą myśl „ Cukrzycę należy pokochać bardziej niż męża czy żonę, z mężem i żoną można rozstać się a z cukrzycą pozostajemy do końca życia”. I to ta trudna miłość spowodowała, że 22 sierpnia 1984 roku w Miejskim Domu Kultury zebrało się ponad 100 osób. Spotkanie zorganizował przewodniczący Rady Miejskiej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego, czyli PRON-u p. Leonard Zakrzewski. Tak powstało Stowarzyszenie chorych na Cukrzycę PRL. Wybrano Zarząd składający się z 15 osob. Prezesem został L. Zakrzewski, powstały trzy komisje: 1 Rewizyjna, 2 socjalno-bytowa, 3 propagandowa. Siedzibą był lokal PRON-u ul. Marchlewskiego 41 – Pałacyk Myśliwski. Stowarzyszenie miało bardzo licznych sponsorów, dlatego też organizowano życie kulturalne dla swoich członków np. sobotnie wieczory taneczne „przy herbacie i muzyce”, wycieczki autokarowe po kraju, do teatru i na występy „Mazowsza” i „Śląska”. Podczas codziennych dyżurów wydawano strzykawki, igły sterylizatory (do wygotowania strzykawek i igieł wielokrotnego użytku), pistolety do zastrzyków, lupy do czytania itp. Stowarzyszenie wpłaciło pieniądze na: Centrum Zdrowia Dziecka, Centrum Matki Polki, na odbudowę Teatru Narodowego, na konto Narodowego Czynu Pomocy Szkole. Członkowie znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej otrzymywali zapomogi. Stowarzyszenie organizowało spotkania z lekarzami, wypożyczano sprzęt diagnostyczny – glukometry, rozprowadzano literaturę medyczną dotyczącą cukrzycy, samokontroli, diety oraz powikłań wynikających z nieprzestrzegania poleceń lekarzy.  1 października 1985 roku po 10 latach batalii powstała w Żyrardowie  poradnia, pierwszym lekarzem była dr Maria Nowakowska-Zalewska, ściśle współpracująca ze stowarzyszeniem. W roku 1988 na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym prezes L. Zakrzewski zrzekł się swojej funkcji ze względu na zły stan zdrowia. Wybrano na to stanowisko Kazimierza Niciporowicza, który kontynuował działalność poprzednika i nawiązał ścisłą współpracę z dyrektorem ZOZ-u Andrzejem Bułajewskim. Prezes Niciporowicz zmarł w roku 1999. Stowarzyszenie liczyło wówczas 350 członków z całego województwa skierniewickiego. Po jego śmierci prezesem został ówczesny wiceprezes Stanislaw Czuba, który sprawował swoją funkcję do roku 1990. Prezes Czuba nawiązał współpracę z ZG PSD w Bydgoszczy, z firmami medycznymi produkującymi sprzęt medyczny, leki dla diabetyków i żywności Dia, z TV Żyrardów. W roku 1999r. zrezygnował ze stanowiska ze względu na zły stan zdrowia. Po wyborach nowym prezesem został Witold Wągrowski. Cały swój czas poświęcał pracy społecznej na rzecz chorych na cukrzycę, otrzymał za swoją pracę  Złoty Krzyż Zasługi, współpracował z Zarządem Głównym i Wojewódzkim PSD, Starostwem, Urzędem Miasta i firmami produkującymi sprzęt medyczny i leki dla diabetyków. Na kwartalnych spotkaniach chorzy otrzymywali paczki żywnościowe z darami od sponsorów. Dla przyjaciół stowarzyszenia, wspólnie z p. Zbigniewem Zajdlem opracowali i wykonali medal z wizerunkiem św. Łukasza – patrona diabetyków. W pracy pomagała mu żona Alicja Wągrowska. Ciężka i nieuleczalna choroba zakończyła jego pracowite życie w 2010 roku. Ostatnią jego wielką akcją była organizacja 25 – lecia PSD w Żyrardowie. Od maja 2010 roku funkcję prezesa pełni Jerzy Adamczyk. Praca stowarzyszenia to dyżury w każdą środę od 12 do 15, w innych terminach pod telefonem prezesa Adamczyka i skarbnika Hanny Zajdel. Organizowane są spotkania edukacyjne dla członków stowarzyszenia z lekarzem p. dr Teresą Śliwińską- diabetologiem. Stowarzyszenie bierze czynny udział w białych sobotach organizowanych przez Wydział Zdrowia i Opieki Społecznej, podczas których prowadzone są badania poziomu cukru we krwi i poziomu cholesterolu oraz rozprowadza się literaturę diabetologiczną. Zarząd uczestniczy w sympozjach diabetologicznych w Toruniu, których celem jest podniesienie wiedzy o profilaktyce i nowych metodach leczenia cukrzycy w Polsce i na świecie.  Najdłuższy czas pracy społecznej miała p. Alicja Florczak od 1984-2006r. tj. 22 lata. Była bardzo oddana chorym na cukrzycę, szczególnie osobom ciężko chorym niechodzącym. Organizowała paczki żywnościowe dla nich, odwiedzała ich w domu, pomagała załatwiać sprawy trudne do rozwiązania, poświęcała cały swój wolny czas na pracę w stowarzyszeniu. Odznaczona została Złotą Odznaką – Za Zasługi dla PSD.